Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
21
gaava, daa Huld seidkona stod yvi vogga hans
med løyndesvall og blide læte og gav han gull-
ringen.
Sidan var de gull han drøymde um, og til
draugadrotten stod all hans hug.
Aashild strauk han fraa, den druste drosi,
endaa han visste ho var havande.
I arbeide hadde han aldri nokor un, anna
fara paa veiding og smide bogar og pilir.
VEGARD.
Tegje dykk! Tegje dykk!
Eg mun meine, at den fekk myki aa gjera,
som skulde anse paa draumane dine Hallbera.
Eg tenkjer at de helst var framfyri uvere
idag de du drøymde. For vinden er de, som
tykkjest koma lik ein bukk med breide horn og
slaa mot husnovine. Og tora er de som smeli
liksom naar stutar stangast.
Som dei sa i gamalt gaatesvall:
De stend ein stut
paa Braabakke
haukar yvi hav.
Dette meiner eg, at han Sigmund burde vera
avsytt no. Sidan gubben var traa og vilde at
Aashild skulde vera hjaa oss med guten sin, hev
me havt tvo i stelle for den som vart burte; og
ser eg rett, so er de mansemne i guten.
Un, forvitne, liv.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
