Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
VARSEL 97
sa han, baud velliva, gjekk ut og sette seg upp I
salen og reid nedyver jorde. Tone stod burtmed
glase og saag etter honom, og daa han vår komen
or augneleite, snudde ho seg mot vogga og gåv seg
til aa stella med den vesle gjentungen. Ho sa ingen
ting, totte alt var so saart og tungt, at ho ikkje var
go for aa gjeta noko.
Daa det hadde vore eit bil, så Dagny: «Eg fæler so
for, at Haavard raakar doktaren.»
— Kvifor?
— Jau, so kjem han her og segjer at eg ikkje
kan liva lenger ... og eg vilde so gjerne liva til
hausten, elder um det berre var til jonsok!
— Det er ein større som raar for det, veit du.
— Jaja. Ein: større... Elles tykkjer eg det er
so rart .. . allting er so rart. Det er som eg ikkje
livde meir, som eg alt var ein annan stad en her..
eg hev visst det lenge, at eg var feig.
Tone saag forbina paa henne og tagde.
— Dersom du vil lova meg, at du ikkje segjer
det til ttokon, so lenge eg liver, skal eg fortelja deg
noko rart?
— Det lovar eg!
— Ja, det var ein kveld nokre dagar fyre jol, —
ein kveld Haavard var paa tinge. Eg hadde vore i
fjose og mjølka ... fauk og dreiv gjorde det, og
7
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
