Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
100 VETLE VISLIE
sete innmed aaren heile tidi. Og det var sant, det;
for me gjekk ut med lykt og saag vel etter. Der var
nysnjo; men burtunder bure var ikkje farveg aa sjaa.»
Ho Dagny lydde.
— Det var nok bord til mi likkista som vart
uttekne den kvelden ... det er ingen feig der paa
garden.
— Men korleis kan du billa deg inn sovore ..
det er kje meining i det.
— Jau, Haavard kom til aa segja her ein dagen,
at han korkje aatte bord elder plankar ... han
laut hogga timber i vaar, sa han.
Ho laag som i ein halvdorm sidan og sa ingen
ting; berre svara, naar Tone spurde. Daa doktaren
kom um kvelden, riste han berre paa hovude, —
han visste ikkje kva det vanta henne. So sa han
daa-visst. Ho fekk sendande nokre dropar, men dei
vilde ho ikkje smaka; ho trudde kje det var rett.
Daa det leid ut i haaballen, døydde ho, — ho
sovna liksom burt, utan aa hava det vidare vondt.
Det var so, at Haavard ikkje aatte bord det
aare; han fekk laana so mange paa Haukaas som
han turvte til likkista aat ho Dagny.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
