Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
TORGRIM OG EG 115
I den store umaala sengi burti andre kraai laag
Torgrim, turr og blodlaus aa sjaa til, og teva tungt.
Eg gjekk burt aat sengi og tok honom i handi.
Han saag mild og venleg ut, augo var ikkje so harde
og stive som fyrr; der var noko varmt og godt i det
augnetake han gav meg. Eg var paa nippen til aa
gløyma alt det vonde som stod imillom os.
— Kos liver du, Torgrim? frega eg.
— Aa, Gud bære meg, det er som eg hev for-
tent det.
— Du hev ingi von um aa verta god att?
— Nei, det hev eg ikkje. Det kan no kvitta eitt
og, slikt eit unyttigt krek som eg hev vore.
— Trur du, at du er forlikt med Gud?
— Ja, det er det eg ikkje veit, — du veit a kor
lite eg hev tenkt paa sovore.
— Men naar du ikkje veit det, fæler eg det
stend ille til med deg.
— Ja, det er vel altfor sant . . . stundom tenkjer eg,
at ein so stor syndar som eg ikkje kan koma til Gud.
Eg las ein av bots-salmarne aat David og tala
nokre ord til honom um synd, daude og dom. Eg
freista tala meg varm; men heile tidi kom eg i hug,
at han ein gong hadde kalla meg tjuv og elles gjort
meg mykje vondt. Eg høyrde sjølv, at mæle mit
var hardt og kaldt.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
