Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
144 VETLE VISLIE
ikkje torde koma henne nær ,.. vilde berre røa .
so för aldri dei andre gutarne aat. Det var mest
likt til at han vilde fretta henne ut, um ho var tru-
lova, elder um ho var glad i nokon. Men etterpaa
totte ho det var so godt, at han ingen ting hadde
sagt. For um han daa hadde spurt um ho var glad
i honom, hadde ho svara nubbande nei. Aldri tenkt
paa sovore med honom . .. aldri fyrr no ..
Han gjekk ifraa henne, daa det för til aa dagast,
og ho mintest so vel, at han hadde teke henne i
handi og ynskt henne alt godt i live.
Naar ho la alt isaman, vart ho so viss paa
honom, endaa han ingen skapte ting hadde gjete.
Kanskje han no gjekk og forbanna henne, og kanskje
det var det som valda otten i henne?
Men no var det for seint. Ho kunde ikkje snu
no ... nei, ho kunde ikkje; ho hadde ikkje mod
til det.
Storevik ynskte brudlaup alt um hausten; det
same vilde foreldri, og ho for sin part totte det
var best aa faa det avgjort snart, so slapp ho ganga
i alle dei vonde tvilsmaali.
Men til brudlaupe kom han baade med far sin
og mor si, og dessutan nokre andre skyldinger, og
dei kunde ho ikkje lika, ikkje paa nokor vis. Dei
var verre en vondt ... braskande og bromlande,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
