Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
(i 4
han kunde ingenting av alt dette. Ikkje hadde han
Tiltak til aa lesa helder. Han hadde lært seg til aa
vera lat, og det fall so tungt aa vinna seg yver att.
Fyrst daa det leid so langt, at Eksamen skulde byrja,
so dei visste, at daa skulde dei upp i det Faget, og
daa i det, — daa fekk Daniel att si Lesekraft. Men
daa las han og vitlaust. Utan Gleda i aa læra, utan
Tanke paa Kunnskapen, berre for aa klara seg til
Eksamen, las han, og las som han var fraa seg. Han
hadde lært i den Skulen han gjekk.
Og han klarad seg. Han kunde ikkje mykje, og
det, han kunde, var han ustød i, fordi han var uklaar
i Grunnarne. Men naar han sat med Eksamensbordet,
greidde han seg likevæl. Han forstod det mest ikkje
sjølv. Men han hadde fraa Barnet av øvt seg upp i
aa sjaa og høyra paa Læraren, kva Svar han vilde
hava, og den Kunsten brukad han tidt utan aa vita
det. Men forstod han ikkje, kor Læraren vilde av,
torde han tidt ikkje svara, um han so visste det
nokso godt.
Han vart Nummer 9. Der var Futesøner, ja
Prestesøner, som kom nedanfor honom, og dette totte
han var mest utrulegt. Det same totte gamle Ole
Johannes, daa Daniel kom heim og fortalde det, og
Gamlingen kunde ikkje dylja, at han var kaut av
dette.
Men hellest var den gamle meir tung og tagall
av seg no att. Daniel forstod ikkje dette; men gamle
Maren kunde fortelja han, at Ole Johannes hadde set
Ende paa dei 100 Dalarne, fyrr han vardest, so no
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
