Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
67
Daniel fekk ikkje Friplass paa Skulen næste
Aar, daa han ikkje kunde skaffa Attest for aa vera
fatik. Men paa Skulen kom han likevæl; Gamlingen
tenkte der var ikkje annat fyre. Og kor ille Daniel
likad seg paa Skulen, so var det daa al tid likare i
Byen enn heime paa Sørbraut. Ja sjølve Gamlingen
vart ein annan, naar han kom til Byen. Det var
som han yngdest upp att her inne, totte Daniel. Han
kunde sjaa so raud og frisk ut, og hava slik ein
Glans i Augo, at ein skulde ikkje kjenna Mannen
att. Sjølve Hans Nerstad vart glad, naar han saag
Ole Johannes saa livleg; han nikkad til Daniel og
smaalo. —
Men ein Gong ut paa Hausten — det var ein
regnsur og kald Dag seint i Oktober — totte Daniel,
at Gamlingen var kvatare mest enn rimelegt kunde
vera. Og Glansen i Augo var so tett, at det liksom
vart til ei Dimma. Daniel forstod seg ikkje paa
dette; men han likad det ikkje. Ut mot Kvelden
skulde Ole Johannes reisa, og daa var han bleikare
att og meir tagall; men det underlege Laget fylgde
han enno. Og som han sat i den nye Bykjerra si
og snakkad nokre Vælfar-Ord med Hans Nerstad,
saag Daniel, at Augo hans var hengjande og matte
som paa ein drukken Mann. Men Hans Nerstad
blin-kad til Daniel og smaalo. Daa seig det ei Tyngd,
ei vond, verkjande Tyngd, yver Guten. Han gjekk
upp paa Romet sitt og visste ikkje kor han skulde
gjera av seg. Han berre saag Far sin, som han sat
der nede og glodde med dei stive Augo, og det verkte
6*
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
