Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
69
ha hentat han fyrr; no var her ingenting aa gjera.
Han skreiv upp nokot Medisin, murrad og reiste.
Maren gjekk ut og inn og greet, og var so reint
burte, at det mest var Judith, som maatte stella; den
sjuke. Daniel torde knapt vera inne. Det var so
fælt aa sjaa paa Far sin som han der laag, vonlaus,
hjelpelaus, med ville Augo, med hole, skjegg-grodde
Kjakar, og med ein saar, riktande Pust; men endaa
fælare var det aa høyra paa hans øre Snakk um
»Sonen, som skulde verta Bisp«. Maren spurde
Daniel med graatande Taarer, um Ole Johannes
hadde voret . . . um han hadde fengje nokot . . .
meir enn han tolde . . . der inn i Byen; Daniel
vart bleik, men sagde Nei. »Aa Gudskjelov for det
daa!« greet Maren; — Daniel forstod ikkje, at ho
kunde graata so saart for det. Den raude Kapellanen
kom ender og Gong og vilde tala med den sjuke um
hans Sjælesak; men det nyttad ikkje. Han kunde
nok vekkja han for eit lite Bil; men strakst etter
var _ han burti Ørska att. Og i den Ørska døydde
han. —
Der stod Daniel.
— Det viste seg no, at Ole Johannes i dei
seinste Aari hadde sett seg i større Skuld enn nokon
visste. Det meste skyldte han hjaa Jens Bakke.
Men der var Smaagjeld baade her og der, i Byen og
i Bygdi. Garden var so skuldsett som han med
godo kunde vera. Skulde dei klara det, maatte dei
sjaa aa koma til Lags med Jens Bakke. Denne
viste seg ikkje urimeleg. Han vilde berre hava
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
