Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VIII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_210_
falske Profetar og um Djevelen i Engleham; for Fram
var faarleg. Han kunde so godt snu sine Ord og
fekk sine Grunnar til aa sjaa so rimelege ut, at
Ormen i Paradis aldri kunde ha gjort det betre. Daniel
lydde paa han med rædd, halvlysten Brennhug,
liksom Eva, daa ho lydde paa det faarlege og fagre:
»de skal verta som Gud«. Han visste fraa sin
Barnelærdom, at alt det Fram sagde um desse Ting, var
Lygn og Forgift; men likevæl var det so lokkande
aa høyra paa, som det skulde vera Gudsens
Sanning.
Teologen Ellingstad, som høyrde med til
Klikken, lagde imot, og Daniel totte han gjorde det godt,
og kjende seg so trygg, naar han talad. Men daa
vart Fram som Eld og Glod, skræmeleg sterk,
stundom stygg, og det nyttad ikkje aa koma med Sanningi
til honom; for han tok alt reint bakvendt. Kanskje
var han alt komen so langt, tenkte Daniel, at Gud
hadde forvendt Syni hans, so han ikkje skulde sjaa.
Men eingong sagde Ellingstad, at han sjølv tvilad
um mangt og mykje, og at anten vart han ein
fanatisk Høgkyrkjemann, elder so vart han ein verre
Fritenkjar enn baade Fram og dei andre. Sidan totte
ikkje Daniel, at Ellingstad greidde seg so godt mot
Fram, og kjende seg ikkje lenger so trygg, naar han
talad.
Ein einaste Ting var der, som Daniel etterkvart
tok til aa tenkja paa, og det var Læra um Djevelen.
Han kunde nok gjerna vilja sleppa aa tru paa den
Mannen. Men han kom etter, at dersom han gav
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
