Full resolution (JPEG)
- On this page / på denna sida
- XII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
XII.
JOLI var lang og strid. Det gjekk med
Toddygilde og Matlag Dag etter Dag Bygdi rundt, og
Nattevaking og Dans innimillom; det var ei Turing,
som Daniel ikkje hadde set Make til, og Endre Storr
sagde paa sin Maate, at det var »Villmannen, som
rasad«. Han og dei andre Bykararne heldt hellest
ikkje lengje paa; dei drog til Byen att strakst yver
Joledagarne.
Men Daniel totte det stod godt til. Dei fine
Herrarne hadde voret høflege mot han sidan, og han
var stød paa, at dei ikkje »visste nokot«. Og
Joleturingi kunde vera so strid ho vilde, den skulde han
altid klara. Han var som i Himmerike no mot ifjor
dette Bilet, daa han gjekk der inne i Byen og svalt. —
Kor godt han likad det Festlivet, dei her førde,
fekk han i Grunnen best vita, daa det tok Ende.
Det var reint vondt aa gaa i Veg att med
Striskjorta og Havrelefsa, og daa han fyrste Gongen
skulde til med Smaagutarne og høyra dei i tysk, var
det so han kunde rømt til Skogs, so leid var han.
Aldri i Verdi heldt han dette Strævet ut; han kjende
det so væl, baade den Dagen og sidan.
Ei Gleda hadde han, og det var den, at Skjegget
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Project Runeberg, Sat Dec 9 16:18:02 2023
(aronsson)
(diff)
(history)
(download)
<< Previous
Next >>
https://runeberg.org/bondestud/0301.html
