Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Eit Blad aat det norstke Iolket.
——cps——«— , Yd——
edraheimen.
Kjem ut kvar Onsdag og Laurdag.
1 - », ,E –——-»-,-
Prig fyr Fjordnngaaret1 i
Sk 4 Ke.1,1(—) (= 33 ß) med s
s-, -0 . Porto og alt. Betaling (
fyreaat· s
» Onsdag den 15de Jamiar 1879.
II-
f—Shsikikzssskoster10"""»ose" O z, "
ZUE Aarg
Laugtiug.
Eg stirels mot- Landet langt-, j Smi,
dets alt mejk straaler i Ljos frkia Gud,
der soli skin so velsignaci blid,
og Rosorna veksa Vetratidz
men Havet 81- i1ni110m —- Havet.
Eg drøymel- um Landet-, der alt m- F1«Sc1,
der Soli gjeug aldri, aidri ned,
der Taaror turkast, og Sorgi fly1-,
og Englar leika bak gylde sky’1·;
men Syndi ex- imj110n1 —— Sstdi.
Eg ser den Kjempa«av Davicls Bot,
deli troes-ude Bylgja sig fyr- 113118 Fod,
han skrid yverHaveiz beint mot meg
og beder meg- um- at fyngfaHsisgI ««««·
for Fordi ho er gjenrsjst — Jorcii·
Ja Han-o min! tak-ditt; Ben-11 i Fainn
og bar det til Draumekmdet i Havsn,
aa, mett mi Sjæl meci din Kjxerleik stor,
Som fy116r, som vermer Himmel og J01«d;
for Jesus 61« vaa1s Frelseer —- Jesus!
Kristofe1« Jansoj1.
Um og fraa den kyrkjelcgc Partistride11.
1.
Det er nnjkjc Strid
i vaare Dagar· Eg tykkjer rettno det vert for
mykje· So lengje Strideii stend um ei Sak, som
endaa ikkje hev vunnet seg so vidt stam, at alle
skynar, kvat det gjeld um, so lengje maa vael Folk
kjeklast. Det gode og sanne i Saki kjem daa fram lite
iSenn gjenom Striden, og det er godt. Men
det er harmelegt aa sjaa paa alt detVavr og Bas,
som so ofta floymer fram og gjer seg breidt, etter
at ei Sak er utstridd og so aalmennt kjend, at det
ersvandskelegt aa kunna segja nokotnytt og grunn-
igt uni ho. Og av slikt Vas hev me so endelaust
mykje i denne Tid. Du tek eit Blad —— det same
kvat det er fyr eit ——; du les ei Sida og tvo;
men det vil vera eitUnder, um du ikkje skal sinna
eit Stykkje, som snakkar vm Prestarne, Pietistarne,
Grundtvigianararne oJ d. med altslag Spott og,
Hoeding attaat· Fyr aa gjeva Stilen Smak vert
Personar framdregne; syr aa stydja Tanken, som
ofta er for tunn til aa standasjvlvoseg, brukar Eiri
Fantord og lause Skrynjur. Eg vil ikkje snakka
Um alt det, som vertmalet uppait Gon—g paa Gong
og tilslut er so ihoprgrt, at Ein ikkje kann finna
Fjomet av Meining, elder um alle desse Brev-
sendingar, som talar um alt og ingenting. Eg
tetikjer helst paa dei Artiklar elder Brevsendiugar,
som drexz fram ei stor Sak og so uroar ho fraa
seg liksoin det var ein Smaating, som kvar og ein
kunde døma um, anteki so haii magtad Tcmken elder
ikkje· Eg haddetenkt, at »Fedraheimen« her vilde
voret varare um seg, enn han hev voret· Maa-l-
saki og alt, som heng saman med Fridom og Frams
siig hiaa Folket, er gode Ting aa stræng fyre. Og
det vil eg segja, at ,,Fedrh.« i detheile hev haldet
seg godt; ymse Sthktje hev voret reint sramifraa
gode. Men so er det denne Mengd av Brevsendarar,
som endeleg skal ut av og til og — skriva Vasl
Vetle Tnnguvard kann ikkjehalda seg fraa aa gjeva
Grundtvig ein under Dyrat og lyfta deri ,,reine
Leera« uppi Skyer11e; so vertHoyem so uppidet,
· yat han fer ut i Leidang og; slengjer eit og annat
smaatt, som han hev kramsat til seg ’or Grundtvigs
Bøker, lukt i Syni paa ’n Vetle Tunguvard. Dei
er baade tvoklike mykje aa lasta. Kann me ikkje
eingong verta ferduge med denne StridsmaatenZ
Ei slik Sak kann ikkje greidast tilgagus, utan Ein
brukar kvassare Vaapn og tenkjer Tankarne til
Endes. Me burde minnast det andre Budet meir
enn me gjer, naar me talar um slike heilage Ting
som Herrens Naademidlar· Lat oss faa Lov til aa
halda oss til det reine Gudsordet, anten det no
finst i Boker elder paa Mannstungax lat det vera
Fred yver Fredens Ord! Eg vil beda dei, som
stridast um dei heilage Ting, at dei ikkje forkjætrar
kvarandre og skjemmer siSak ved aa slengja sknub-
butte Ord mot kvarandre. Veit du ikkje, at du
med alt det Snakket maa saara den, soin gjerna
vil hava Fred? Kvifyr vil du riva sraa meg Barne-
trui mi? Kvi vil du tala um Ting, som du ikkje
hev Vit til aa døma um? Trui, mitt personlege
Liv med Gud, er for heilag ein Ting til aa hat-
kast upp med skjemde Sverdz og dei er kvitei
Eggi, dei Sverdi, som hev voret brukte og enno
brukast mot Guds Sanning i hans heilage Ord-
Detta gjeld baade til hogre og til vinstre, baade
Reinlrerarar og«Grundtvigsmenn. Vil du skriva
unx desse Ting, so maa du hava gode Vaapn.
Haii skal grava djupt den, som vil finna sram til Grun-
n·arne, naar dei gudelege Ting kjem under Dryfting.
Eg tykkjer dei gjeng meg for nære fraa baade
Kantar« Trkii mi vil eg inkje strama inn i det,
dei kallar ,,rein Læra«lz sjolv den lutherske »Be-
kjendelsen« skal ikkje vera øvste Domaren her.
Men dei skal helder ikkje setja den grundtvigske
Klemma paa ho. Trui er nokot livande, som ikkje
lcet seg binda av Former og dogmatiske Setningar·
Eg vil gjerna vera »Pietis« i den gode gamle
Tydning, at eg set heile mitt Liv inn paa den
(3 ß) Petitli11a, og daa
etter Magie-11 fyr storre
Vokstavar.
Saki aa vinna ceveleg Sæla; eg vil gjerxia saa
det Uordet paa meg, at eg »ikkje hev det rette
Syn fyr det menneskelege«, naar eg veit med meg
sjolv, at det vil vera til uboteleg Skadefyrmeg aa
»skikka meg lik med Verdi", naar Verdi, som ho er,
«ligg i det Bonde." Dei siakkars Pietistarne seer
hoyra so mykje vondt i denne Tid. Meii dersom
me tenkte meir aalvorlegt paa det urikkelege Kra-
vet, som vaar Herre hev lagt fram fyr ein Jesu
Fylgjesveiiiz det aa »vera heilag«, fo vilde me
ikkje tala so lett um slike Tiiig. Eg kann som
Kristen ikkje vika eit Steg til Sides, endaa um eg
nokso mykje foer hoyra Spe-Ordet »Pietist«, naar
eg maa halda meg fi·aa det, som eg kjenner er
Synd. Men aa halda seg fraa Syiid er daa
ikkje det same som aa vanvyrda det menneskelege.
Det menneskelege er ikkje det same som Synd.
Naar eg held meg .fraa mykje av det, som »Verdi«
elskar, fo trur eg dermed, at eg just bergar det
menneskelege i meg fraa aa kjovast av Syndi. Eg
held meg t. D. fraa Brennevin. Detta gjer eg,
syr di eg trur, at Brennevinet er meinsamt syr
meg som Menneske. Og soleids med so mange
andre Ting. Men alt det som hvorer med til
mi Livsgjerd som er til Framhjelp av Fridom og
Samhelde, alt godt og gagnlegt fyr den eine som
fyr den andre, det kann eg ikkje halda meg ifraa,
— um eg enn paa den Maaten kanskje fær hgyra
Slengjeord fraa den andre Sida. Aa vanvyrda
den Uppgaava, som Gud hev gjevet meg her paa
Jordi, det kann eg ikkje, ·so sannt eg ikkje vil vera
som hin Tenaren, som grov sitt Pund ned i Jordk.
Kvifyr skal me skilja aat det, som Gud hev bun-
det saman? Paulus kallar eit sannt Guds Barn
eit »Gudsmenneske«, og detta Gudsmennesket
skal verta fullkomet. Her hev me eittvislipt Sverd,
som skjer til baade Sidur; det raamar den, som
vil stengja Kristendomen ute litso vel som den, som
vil stengja seg av fraa det menneskelege. Lat oss
paa denne Sanningsgruiin stræna fyr Fridom og
Samhelde; lat oss arbeida no, og gloyma alt
Kjekl um Smaating·
Eg hev ei Bøn til ,,Fedraheimen« og til alle
dei, som hev stellt seg fremst i Fylkingen til Strid
fyr vaart Folks Rett og Framgang: gloym ikkje,
at»Gudsmennesket maa verta sullkomet.«
Detta Ordet segjer oss, kvat det er, som skal føra
Sæla og Signing til eit Folk. Uppgaavurne er
mange; men dei samlast daa alle i detta eine: at
Gudsmennesket maa fullkomast· Gaavurne er der-
imot ymse, so ein arbeider meir fyr den gudelege
Sida, ein annan meir syr den menneskelege; men
baade tvo semjest der paa den eine Grunnen. Lat
oss altso halda meir Fred med kvarandre aa ikkje
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
