Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Herman Anker, 1839-1896
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
ske og dramatiske. Songar vilde han helst
syng-ja, når det var gode tonar til dei. Han hadde ei
utifrå vakker songrøyst. Bjørnson lika so godt
å høyra honom syngja og har skildra det slik i
i ein tale:
«Mange har hørt Anker tale og synge. Men
få av os har hørt ham synge da han var ung,
I sangens toner lå hele hans varme sind. Aldrig
har jeg hørt en slig opsang som hans på skolen,
og aldri har jeg hørt nogen som således kunde
få andre til at synge med. — Alle har vi et barn
inde i os. Men de fleste forliser det meste av
barnet på livsveien. Han bevarede det til det
sidste, og ud fra det byggede han.»
Sagatun hadde ein til som bygde og som
ikkje skal gløymast.
Folkehøgskulen skulde ikkje vera skule i
vanleg tyding og berre gjeva kunnskap. Han skulde
og vera ein heim for elevane. Her har det mest
å segja kven som er husmor på skulen. Ho skal
vera den gode ånda i skuleheimen, og har ei stor
og vanskeleg uppgåve som kan vera uppslitande
nok, endå um ho ikkje er lærarinne med vanlege
upplæringstimar.
Den fyrste høgskulemora i landet vårt var
Mix Anker. Ho gjorde det som var ukjent her
fyrr: Fekk noko av heimelivet inn i skulen.
Møta i heimen um kveldane med song, musikk
og samtalar er noko av det elevane minnest best.
Det fekk innverknad på dei utan at dei sjølve
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
