Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VI
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
102
— Han Dal*Per kunde få sitte hjemme og
gni på felen sin herefter, sa han.
Han leiet en kar til å dreie på positivet og
stod seiv, stor og sterk ved døren og tek tolv
skilling i inngangspenger av hvert par han
slapp inn.
Bygdeungdommen som sjelden hadde hatt
tolvskillinger mellem hendene sine, blev stå*
ende og tråkke i trappen og syntes dette var
besett til påfunn.
— Tolv skilling! sa de:
— Tolv skilling!
— Ein slik flåer sku ein søkk ne i djupaste
fjord’n!
Men de som arbeidet ute på bruket, de drog
neven, stopfull av penger op av lommen og gav
fra sig tolvskillinger så likesæl, som om det var
bukseknapper de stod og skramlet med.
Og der blev fullt på salen, enda storparten
av bygdeungdommen seg nedover trappen igjen,
og stod harm og skamfull utenfor stuen og hørte
på spillet og tråkket av dansende føtter.
Og mens de stod der blev de enige om å få
fatt på Dal*Per, og så skulde de næste søndag
dra mannjamt op til Rosvold.
Da Elen Anna kom samlet de sig om henne,
og hun så med undring at det var mest bare
gutter som stod utenfor kaffebuen.
— Var der ingen jenter? tenkte hun:
— Var hun den eneste jente, som vilde danse?
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
