Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Av laak Ætt, 39
og paa Moro ertad henne for Leiv Hegglid, so
lo ho med, og sagde, at den, som hadde funnet
paa slikt, maatte vera reint ein Søordiktar. Det
var som Skammi brende Elsken ut. Daa ho
kom heim um Kvelden, greet ho.
Utpaa Hausten, den andre etter Leiv foor,
kom det ut eit Ord i Bygdi um, at han hadde
voret uheppen og misst Pengar, so det var
paa Voni, naar han no kunde koma heim.
Folk flirde av dette og fann detrimelegt, at ein
slik Kar ikkje kunde hava Lukka med seg.
Alvhild kjende som ein Lette ved aa høyra, at
ho endaa var fri ei god Stund. Mangt kunde
venda seg til dess. Ho vart blidare mot Knut
enn fyrr; det galdt aa narra Folk paa Villstraa.
Og Folk tok til aa tala um Alvhild og Knut.
Dei høvde so godt, desse tvo. Det var Ætti
og Friddi og Rikdomen paa. baae Sidur. Det
var dette, som i Grunnen alle hadde ventat.
Alvhild var fulla den Gjenta, som visste aa velja
for seg. -
Foreldri likad det og fælt godt. Og daa
alle fann Tingen so sjølvsagd, vande Alvhild
seg og til aa finna han rimeleg. Ho tenkte paa
Leiv, med Sorg og vondt Samvit, naar ho var
aaleine, med Skam, naar ho var i Lag. Ho
vilde helst gløyma. Ho hadde voret ør; Elsken
hadde gjort henne blind. Ho likad seg best
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
