Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
40-
BONDESTUDENTAR
so gildt alt no, maa tru. Mari kunde ikkje skyna kvar
det skulde bera av. Men Daniel lika i Grunnen dette.
Og til Mor si sagde han at det var visst ikkje faarlegt.
Han Far visste nok kva han gjorde; ho skulde ikkje
syte for det. Kannhende hadde han, naar alt kom ihop,
betre Raad enn nokon visste. Aa Gud betre oss for
Raadi, sutra Mari; det var nok laante Pengar han
flaut paa no. Ja det var kje so visst, meinte Daniel ;
ein skulde ikkje tru ein Bonde lenger enn til Tennane
i sovori. Mari saag paa Son sin; slog so Augo ned
att og sukka. Ho forstod at ho nok ikkje fekk nokor
Hjelp her.
— Daa Daniel var heime i Joli fekk han sjølv sjaa
at Huse var komi paa ein ny Fot. Og glad var han.
Det var Framandfolk komne som skulde sjaa
„Byguten"; og alle livde godt; der var stor Høgtid. Daniel
maatte lesa Tysk og Latin for dei framande; og han
saag kor kry Gamlingen vart, naar dei roste Guten og
undrast paa alt han hadde lært. Men Lias, den
Slampen, gjekk ikring so sur og tver som han skulde vera
ovundsam paa Bror sin.
Her paa Bondebygdi kjende Daniel seg fin Gut; og
han viste seg fram kvar han kunde, helst naar han
hadde Von um at Inga Holm kunde koma til aa sjaa
han. Tala til henne tenkte han ikkje paa. Men han
viste seg fram; og naar han trudde ho saag han, gjorde
han seg strak og karsleg. Og bad til Vaarherre um
at ho maatte like han.
Tidi fraa Jol til Vaaren drog seg uendeleg seint.
Han vart so leid av Leksestræve at han stundom tenkte
paa aa fuske; men han kunde ikkje. Han hadde ikkje
Lage. Og ikkje det rolege Samvit som Bygutane. Vilde
han freiste, kom Læraren til aa skyna det strakst.
Men det hende ikkje so sjeldan at han fekk Hans
Nerstad til aa skrive Sjukesetel for seg, naar han hadde
altfor stor Uhug til Skulen.
I Staden for aa lesa sat han daa gjerne heime og
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
