Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
MANNFOLK
273
Visst var det, at ho hadde ikkje tapt noko av Æra si
i hans Augo; og andre skulde ikkje faa vita um det.
Dersom ho endaa hadde gjort Gjerningen med sin
gode Vilje! Men ho hadde visst stridt imot det beste
ho hadde kunna, stakkar. Ja ho gjorde baade grét og
bad. Men han var galin; ingin Ting kunde frelse henne.
Det hadde vori ein Augneblink at Samvite hans vakna;
han totte Synd i henne og var paa Veg til aa sleppe
henne. Underlegt Stell. Hadde han gjort det, hadde
han visst komi til aa trega det alle sine Dagar.
Og ho stridde imot enno. Han vart mest leid av
det stundom; skyna ikkje kva det skulde svara fyri. Ho visste
ho maatte gjeva seg tilslutt likevel; „du magtstjæler
mej," sa ho. Nei; det var nok han sjølv som var
Syndaren; skulde han misvyrde nokon, maatte det vera
seg sjølv. Men det lærde han ikkje paa lengi!
Det var berre ein Ting han hadde aa ræddast fyri:
at Vertsfolke hans kunde faa Greide paa det Live han
førde, og so gaa til Morbror Broch med det. Men so
lettvis og likesæl var Laurits Kruse no, at han ikkje
trudde han skulde bry seg stort um det heller. —
— Berre Solskin skulde han likevel ikkje hava yvi
denne Elskhugsleiken sin.
Det gjekk godt ein Maanad eller so; men daa var
det ein Kveld det hende noko forunderlegt.
Helene gjorde Motstand; lét seg ikkje magtstela. Ho
gjorde Motstand paa ein so handfast Maate, at vesle
Laurits ikkje kom nokon Veg. „La’ være; Dere raar
saa ikke med mej allikevel," sa Helene.
Laurits vart forfjamsa med det same; so vart han
vond. Han var Mann og kunde ikkje gjeva seg for
henne; gjorde ho Tingen til eit Magtspursmaal, so
maatte han vinne; han kava og stridde som det galdt
Ære eller Liv.
Men nei. Ho hadde Armar som Jarn; og daa ho
totte han vart for ihengin, tok ho seg paa Tak og
slengde han ifraa seg som ein Vott; „nei stopp!" sa
18 — Garborg. I.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
