Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
ut. Han saag etter henne med Uhugnad. Der var Skam
yvi henne. Skam. Ho saag skamfull ut attantil...
Han grein til seg sjølv; «sjofel Fyr». Aatte han ikkje
Grand av Ære i Live. Han drakk 01; fyrst eit Glas, so
eit til; han kjende ei Skam som kunde eta han upp.
Endaa eit Glas drakk han. Det samla seg til Graat i
Bringa hans. No kunde han aldri meir sjaa Dagmar.
Nettupp no, nettupp som han gjekk og tenkte paa
henne, skulde han gjera slikt! Han var den verste Slusk
paa Jordi. Aldri hadde nokon skjemt seg so ut. Det
var Synd utan Make. Ei Synd som der ikkje var Naade
for; ei Synd utan Orsaking. Dersom han hadde eit
Menneskje som kunde skjelle han ut; æreskjelle han; det
vilde lette, lette ... Georg Jonathan ? Ja; dit vilde han.
Tilstaa alt. Fortelja alt, fortelja kva han var for ein Fyr;
faa Georg til aa sparke seg utfor Troppine. Han tok
paa seg og gjekk; kannhende vilde Georg forstaa han. —
— Ute snødde det so smaatt; laus vaat Snø i store
Fillur, som gleid stilt ned gjenom ei myrk Luft. Han
drog seg seint gjenom Karl Johan, tyngd av Tankar,
gruvlande. Lufti var frisk og god; det var som ho
reinska. Han møtte eit Kvinfolk som stana halvt og
saag paa han; nei Gudskjelov; s o nedpaakomin var han
ikkje. Det kunde vera ille nok som det var.
Georg var flutt til Hægdehougsvegen. Daa Laurits
gjekk upp gjenom Slottsparken, tok han til aa kjenne
seg lettare. Men det krympa seg i han kvar Gong han
hugsa, kor skamfull Helene hadde set ut attantil.
Georg var godt og vel komin av Kantore; han hadde
sett seg til med eit Arbeid. Der sat han roleg og trygg
i ein fin, blomstra Slaaprokk; paa Hovude hadde han
ei raud Røykjeluve med stor Dusk. Han saag ut som
han var fornøgd med seg sjølv; det var ein Mann, som
hadde alt sitt i Orden.
434
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
