Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
58 HAUGTUSSA
59
Men rundt i Fjelli døyvde Ljom
som Rop fraa Djuv og Kluft.
Og um fraa ville Kampe-Heid
eg fæli burt meg snur,
so stengjer paa den andre Leid
den blaae, bratte Urd.
Aa hu! so myrkt og trongt og villt!
Det kolnar meg um Kne.
Og hu, som her er audt og stilt!
Eg er som gravi ned.
Den snilde Guten.
Det er han Jon som gjætte her til no,
den eldste Son hans Aamund upp i Brote;
dei øygnar Garden langt burti ei To
som hev seg inn i bratte Berge skoti.
No er han glad for her han skal ifraa;
han er alt vaksin og skal ut og slaa.
Hans unge Andlit er so godt og rundt,
med ljose Luggen tett um Panna runnin;
paa Lippa gror eit Dun so lett og tunt,
og kvite smiler Tennane i Munnen.
Som Killing lett han hoppar Stokk og Stein
og synger kvat og lær aat alle Mein.
No skal han fylgje denne fyrste Ykti
og vise henne Veg og Merke-Leid,
so ho kann kjenne denne ville Heid
som aldri noko Folk hev butt hell bygt i.
Med nye Buskap maa ho og bi kjend;
til Framand seint vert Dyrehugen vend.
So driv dei Buskap fram i Morgon klaare
i Luft so rein som aldri fyrr ho saag;
det er som Urd og Koll utsona laag
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
