Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
110
HAUGTUSSA
eg finn kje Veg og eg finn kje Bru.
Alt vendest til Naud;
eg ynskjer meg daud;
kvar skal eg vel av,
utan djupt i Grav;
for alt eg hadde so var det du.
— Aa! — aldri ein glad Dag meire.
Den som fekk gløyme.
Den minste Minning eg um deg møter,
so tungt det tek meg, so saart det grøter;
det minste Orde eg høyre maa, —
med Hjartegraat gjeng eg derifraa.
Eg skulde aldri den Suti gøyme,
naar so det var at eg maatte gløyme;
eg skulde aldri gaa sjuk i Kring,
naar eg fekk gløyme den eine Ting.
Kor hev det seg?
Kor hev det vorti Veslemøy no.
Eg kjenner meg ikkje. Eg var ikkje so.
Eg gjekk her trygg og tulla og sprang
og visste kje av at Dagen var lang.
Det er som ein Draum naar eg tenkjer paa
den Tid eg kann ikkje meir forstaa.
Den same gjeng eg, i same Ferd,
men d’er som eg var i ei onnor Verd.
Alt ser eg og hugsar som daa eg saag;
men stur er eg no der fyrr eg var fjaag.
Alt er det gamle, i Hus og Gard,
men annarleis, annarleis enn det var.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
