Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
SELD TIL DEN VONDE
161
ho ikkje var Gut; men naar alt kom ihop, so kunde
ei fager Dotter au vera god til eitkvart.
„Du Gunhild," sagde han ein Dag, „veit du kor
gamall du er?" „Syttan Aar," svara Gjentungen med
ein sæl Smil; „syttan Aar!" „Hm," murra den gamle,
„er du so glad i dine syttan Aar? — Du veit nok
ikkje at syttan Aar er ein faarleg Alder?" Ho saag
paa Gamlen med ein sann Skalkesmil. „Kannhende det?"
spurde ho. „Ja-ha," svara Futen stutt; „sjaa no til!"
Han kjende Minningar fraa sin eigen Ungdom av aa
sjaa paa henne; slik var sæle Margreta au den Tid
ho var ung. Men det var ikkje verdt aa tenkje paa
sovori. Futen dreiv av inn paa Kantore so fort han
kunde. No galdt det aa finne Dotter si ein god Mann,
tenkte Niels Pedersøn.
Det tenkte ikkje Gunhild paa. Ho møttest med
Baard ikkje so sjeldan, snart paa Kyrkjevegen og snart
annan Stad; og desse Møti var det einaste som ho
brydde seg um. Det var ein Elskhug utan all Tanke,
natturfri og vill som millom Fuglar i Skogen. Dei tala
saman um mangt, og mest um seg sjølve; men lite
um Framtidi. For Framtidi var ikkje so greid aa tenkje
paa som dei gjerne vilde; men no hadde dei det godt.
Den som førde Orde var mest Gunhild. Baard gjekk
og lydde, sjølvgløymd, drøymande; ofte visste han ikkje
kva det var ho sagde; han berre saag og saag paa
henne; paa Munnen som gjekk; paa Smilen med dei
kvite Tennane; paa Augo som lyste og skifte Glans;
paa det rike Haare; paa dei fine Hendane. Møti var
aldri lange men dess meir sæle; Baard totte han livde
ikkje utan i hennar Lag.
Det leid paa Hausten; Baard og Gunhild møttest
sjeldnare. Men Enden vart at Folk fekk vita um det.
Daa vart det eit Snakk rundt all Bygdi. Ingin kunde
forstaa seg paa Baard. Naar han kunde faa ei Gjente
som Signe, som vel ikkje var meir enn maateleg
rik, men som var baade ven og snild og dertil so
11 — Garborg. VI.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
