Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
180 SELD TIL DEN VONDE
213
Agaløyse og Vantru; — „men no hev han bøygt seg
og gjevi seg i ditt Vald, og søkjer her audmjukeleg
din Naade; difor bed eg for honom, og bed deg av di
endelause Miskunn um aa frelse han i den store Naudi
han er i no, og aa vera hjaa oss baae i denne Stund,
og berge oss baae men honom iser, fraa Djevelens
Magt og arge List." Og han bad lengi og fagert; bad,
vigde og lyste Fred.
Baard hadde godt av kvart Orde. Og han bad halvt
med. „Dang —!" lét det stilt og mildt uppe fraa
Taarne; det var Klokka som slo; for Baard lyddest det
som eit Svar fraa Vaarherre. Men strakst etter ylte
det stygt upp-i ein Taarnglugg, liksom til Spott. Og
Stormen tok Tak; det drunde i Kyrkja, og ei ustød
Banking høyrdest i Veggine. Presten tok Boki og gav
seg til aa lesa. Det var utan Tvil Svarteboki; Baard
skyna ikkje eit Ord. Men han hadde likevel so godt
av det. Det lyddest so sterkt; det maatte kunna skræme
den Vonde. Men di lenger det leid, di meir tok Presten
til aa skjelve i Mæle. No kom det visst snart! Baard
klengde seg tettare inn til Altare. „Dang — dang!"
song det fraa Taarne; men Stormen bura so det knapt
var høyrande; det var som dei gode og vonde Magtine
slost. „Les Fadervaare no!" kviskra Presten; „no kjem
verste Striden!" Daa vart Baard rædd. Han tok til
aa lesa; smaatt, for seg sjølv; men kom ikkje ut; for
han las gali. Tok paa att fraa nytt av; men kom av
det i den femte Bøn. Kor det dura der ute. Kven var det
som banka i Veggine tru? Og denne underlege
Murring og Surring? Var det Smaadjevlar som hadde
tenkt aa leike seg med han i Kveld? — Dei sat der
langt bak, paa Stolryggine, i Radir; liksom Ulur, liksom
Kattar; han tottest sjaa deim; han tottest kjenne kor
Augo deira glodde fram or Myrkre som gul Eld. Rome
var fullt av Skrymt; av Djevlar som sat og lurde; som
sat og kvesste Kløane og beit seg i Ragge; dei venta!
dei passa paa! Han las Fadervaare upp att og upp att,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
