Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
312
I HEIDANE
tronge Dalar og Smög og Skar. Fjellvegar og
Ku-Raasir aa fylgje, lange lyngklædde Lidir aa klive,
Høgdir aa stige, Myrar og Æar aa hoppe og vasse; upp
og ned, alltid fram.
Her er eg trygg. Her kjem ingin og riv
Tanke-traaden av eller Draumveven sund for meg med
„Goddag, godt Vér"; ingin legg her mi Sjæl i Band med
framande Tankar. Skvett eg upp ein Gong, so er det
berre ein Hare som kjem hoppande; eller det kann
vera ein litin Gjætlegut som ligg der i Bær-tuva til
liks med Fenaden sin, eller sit uppklivin paa ein Stein
forstird og fordrøymd, og kjem halvt burt millom Tuvur
og Ris og den rolegt beitande Smalen.
Eg er alt i Heidane, aa kalle. Audt er her, og snaudt.
Det er eit Lands-lag for seg sjølv; alle framande vil
segja her er stygt; men dette er mine Fjell; her likar
eg meg. Det er Koll i Koll og Knaus i Knaus. Smaae
rare Graasteinsberg, snøydde for Skogen fyrst, og sidan
for Skogbotnen. Klaar klinkande Kampestein; sjølve
nakne Grunnfjelle som sting fram, gamalt og sliti, skura
og slipt i Regn og Vind, sundsprengt av Frost og
Tore-kilar. I bratte Ufsir skyt det seg upp som blaae
Veggir og stengde Portar halvt i Røys, mosegrodde
Leivingar etter Jøtun-Byggverk.
Stein er som straadd ut-yvi all Stad, i Urd og
Halvurd, stor Stein og smaa Stein, utsprengd og nedmorkna
fraa Bergvegg og Brun i dei endelause Tidir. Store
Risesteinar, Vandre-Bergbröt fraa Is-aldrar, stangar mot
Himilen fraa Høgdir og Ryggir, ofte bikkande paa den
ytste Fjellbruni som dei kunde ramle ned i Dag. Ikkje
mange Litir hev denne Audheimen. Steingraatt og
stein-blaatt skifter med lyngbrunt, og med myrgrønt fraa
Dal-dekkir og Berg-tøar. Her og der, i Brattlid og
Glop-urd, der Manna-øks og Smala-tonn ikkje med det gode
slepp til, kann det lyse med gulnande Lauv og
Bjørke-leggir, eller med friske blodraude Bær-Kransar paa ein
ung Raun. Men i Fjellgropir og Dalbotnar skin djupe
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
