Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
322
I HEIDANE
III.
Det var elles ingin Praam. Det var ei Eikje,
firkanta, flatbotna, breid som ei liti Ferju; ihopslegi av
Planke-endar. Aarane var lange som Mastrir til ein
Seksærings Baat. Og endaa rakk eg knapt ned i Vatne
med deim, naar eg sat midt paa Tofta.
Der laag eg daa og sleit, stundom drivande og
svivande for Straum, stundom paa Grunn paa ei Sand-øyr
inn med Land, og so stykkjomtil fram-etter i smaae
Slag yvi djupe logne Lonir. Det gjekk tyngre og tyngre;
og Blaastren auka paa. Som Rovfuglar kom Vindflagune
flaksande ned-yvi meg; tok Hatten; svinga Eikja; svartna
som Skuggar ned-etter Elvi med Sjoging og Skval. So
snart eg saag det var gangande paa Aabreddi att, drog
eg Eikja i Land og tok til Foten.
Det hadde tettna ikkje lite i Nord. No svartna det
heller fort; og Flodhausar skaut seg upp, so ein kunde
vente Regnvér. Daa vart det kje greidt aa taka paa
Heidane i Kveld. Ukjend paa Vegen; og so Kvina
aa vasse . . . Men der grønka det alt i Garden, der
Heidavegen skulde taka upp. Eg fekk slaa meg til
der med Natti. Ferdaboki lét nok so ymist um Stell
og Sengir upetter her; men pytt; det var berre Loppur.
Og Loppur skræmde ingin norsk Mann. Loppa var eit
uskyldigt Dyr. Fin i Grunnen: italisk. Sjølve Namne
var fint: engelsk. Eit Par Loppur skulde eg greide.
So rignde det fraa seg i Natt; og i Morgo var det
Fjellvér att.
— Snaudt eit Par Timar seinare var eg paa Veg
upp Aasbrekkune aat Høgheidi. Det var ikkje Loppa
som hadde skræmt meg. Og ikkje Gardfolke heller;
dei hadde fagna meg vel, og fyllt Nista mi med god
Mat til billeg Pris og vori berre huglege og snilde.
Men der „var kje ko ei Gjesteseng" ; og der var ein
Gjest fyrr. Og gange aat Høy-staden og leggje seg
naar der var Seng, det vilde vera mindre fint, baade
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
