- Project Runeberg -  Skriftir i Samling / VIII. For seint ute. Kolbotnbrev. Knudaheibrev. Ei finneferd /
335

(1908) [MARC] Author: Arne Garborg
Table of Contents / Innehåll | << Previous | Next >>
  Project Runeberg | Catalog | Recent Changes | Donate | Comments? |   

Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...

scanned image

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Below is the raw OCR text from the above scanned image. Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan. Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!

This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.

her i Verdi; vinn ikkje so mykjé som leggje Tak paa
vaart eigi Hus. So er her ikkje anna aa gjera! Klunke
paa Fela og laga Vers. Vene, fine Vers. Og det held
me paa med, driv meir og meir paa. Og fær ikkje lite
Ros for desse vene Versi.

Og Spél hev me laga paa norskt povinsdanskt; dei
vert umsette og spéla Europa rundt. Og eit gildt
Spél-hus hev me bygt, som —; ja, Stakkar, det er ikkje
full-trygt paa seg sjølv, og gjer daa som Bjerkebæk: bannar
paa at det er norskt; sét «Nationalteatret»
med store Bokstavar yvi Inngangsdøri.

Alt ser gildt ut. Men ein Dag vil det vakne ei Ætt,
som sét si Ære i Verk og ikkje i Vers, i Arbeid og ikkje
i Forgylling. Arbeid, Arbeid; aa gjev eg var Bonde paa
Jæren og gjorde noko til Gagns. Bøkar; Herre Gud.
Den som kann dikte Kvæde fær Folk til aa kveda betre
enn alle Song-Lag; og den som elles hev noko paa Hjarta
fær alltid gjenom lange Aar laga ei Bok, naar han i sine
Fristundir kviler og 3er paa Verdi. Og meir enn e i
Bok skriv me ikkje, nokon av oss, hev ein klok Kar

sagt. Tenk; eit Bokmakarstand ...

*



Sundag.

Det var godt Ver i Dag, serleg i Middagstidi og
utetter.

Eg gjekk og tenkte paa ei lang Fjellferd. So ser eg ut
gjenom Vindauga; der kjem eit Menneskje. Naah, so
gjev hin og den —! Hm. Det var visst ingin Bymann.
Kven kunde det vera, tru? Kven skulde eg segja det
var? — Mi Sann og Tru, det var Kjendsfolk.

Kjendsfolk av deim som ein ikkje kvar Dag raakar.
Ein Kjenning fraa Heim og Barnetid.

Ein av dei gamle Drengine vaare. Eg hugsar ikkje
den Tidi daa han tente paa Garborg; eg var for li tin

335

<< prev. page << föreg. sida <<     >> nästa sida >> next page >>


Project Runeberg, Sun Dec 10 03:51:55 2023 (aronsson) (download) << Previous Next >>
https://runeberg.org/gaskriftir/8-1944/0337.html

Valid HTML 4.0! All our files are DRM-free