Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Hér hefr upp sǫgu Óláfs konungs Tryggvasonar
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
sem þeir hǫfðu fyrr hér í Danmǫrk. Stefn honum á þinn fund.
Nú má Gull-Haraldr þá lítla stund afla ríkis í Nóregi af Haraldi
konungi gráfeld«. Konungr segir, at þetta mun kallat ilt verk,
at svíkja fóstrson sinn. »Þat munu Danir kalla, segir jarl, at
betra er þat skipti, at drepa víking nórœnan, heldr en bróðurson
sinn danskan«. Tala þeir nú hér um langa hríð, þar til er þetta
semsk með þeim.
K. 12. Sendiboð Haraldz Gormssonar til Nóregs.
Gull-Haraldr kom enn til tals við Hákon. Segir jarl
honum, at hann hefir nú fylgt hans málum, svá at meiri ván
er, at nú myni konungsríki liggja laust fyrir honum í Nóregi
— »skulu vit þá, segir hann, halda félagskap okrum. Mun ek
þá mega veita þér mikit traust í Nóregi«; hafðu fyrst þat ríki.
Haraldr konungr er nú gamall mjǫk, en hann á þann einn son,
er hann ann lítit ok frilluson er. Talar jarl þetta fyrir
Gull-Haraldi, þar til er hann lætr sér þetta vel líka. Síðan tala
þeir optliga allir, konungr ok jarl ok Gull-Haraldr. Síðan sendi
Dana-konungr menn sína norðr í Nóreg á fund Haraldz gráfeldz.
Var sú ferð búin allvegliga, fengu þeir þar góðar viðtǫkur ok
funnu Harald konung; segja þeir þau tíðendi, at Hákon jarl
er í Danmǫrk ok liggr banvænn ok nær ørviti, ok þau ǫnnur
tíðendi, at Haraldr Dana-konungr bauð til sín Haraldi gráfeld,
fóstrsyni sínum, ok taka þar af sér veizlur, svá sem þeir brœðr
hǫfðu fyrr haft þar í Danmǫrk, ok bað Harald koma til sín
ok finna sik á Jótlandi. Haraldr gráfeldr bar þetta mál fyrir
Gunnhildi ok aðra vini sína, lǫgðu menn þar allmisjafnt til,
sumum þótti þessi fǫr ekki trúlig, svá sem þar var mǫnnum
fyrir skipat; hinir váru fleiri, er fýstu at fara skyldi, þvíat
þá var svá mikill sultr í Nóregi, at konungar fengu varliga
fœtt lið sitt. Þá fekk fjǫrðrinn þat nafn, er konungar sátu
optast, at hann hét Harðangr; árferð var í Danmǫrk at nǫkkurri
hlítu, hugðusk menn þá þar mundu fǫng fá, ef Haraldr
konungr fengi þar lén ok yfirsókn. Var þat ráðit, áðr sendimenn
fóru í brot, at Haraldr konungr myndi koma til Danmarkar
um sumarit á fund Dana-konungs ok taka af honum þenna kost,
sem bauð Haraldr konungr.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
