Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Uphaf Magnús konungs berfœtts
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
5i 6
HEIMSKRINGLA
kom ór vestrvíking, at hann haföi mjçk þá siðu ok klæÖabúnaÖ,
sem titt var i vestrlçndum, ok margir hans menn; gengu þeir
berleggjaöir um stræti ok hçföu kyrtla stutta ok svá yfirhafnir;
þá kçlluöu menn hann Magnús berfœtt eöa berbein; sumir kçlluöu
5 hann Magnús håva, en sumir Styrjaldar-Magnús. Hann var
manna hæstr. Mark var gçrt til um hæö hans á Máriukirkju i
kaupangi, þeiri, er Haraldr konungr haföi gera látit; þar á
norðrdurum váru klappaöir á steinvegginum krossar iii., einn
Haraldz hæð, annarr Óláfs hæð, iii. Magnus hæð, ok þat markat,
io hvar þeim var hœgst kyssa á; ofarst Haraldz kross, en lægst
Magnús kross, en Óláfs mark jafnnær báöum.
K. 17. Ósætt Magnús konungs ok Skopta.
Skopti Qgmundarson varð missáttr við Magnús konung, ok
deildu þeir um dánararf nçkkurn; Skopti helt, en konungr kallaÖi
15 til meö svá mikilli freku, at þat var viö váöa sjálfan; váru þá at
áttar margar stefnur, ok lagöi Skopti þat ráð til, at þeir feögar
skyldu aldri allir senn vera á konungs valdi, segir, at meöan
myndi hlýöa. Pá er Skopti var fyrir konungi, flutti hann þat
fram, at skyld frændsemi var milli þeira konungs ok þat meö,
20 at Skopti haföi verit jafnan kærr vinr konungs ok aldri brugðizk
þeira vinátta, segir svá, at menn mætti þat skilja, at hann var
sva viti borinn — »at ek mun, segir hann, eigi þat mål halda i
deilu viÖ þik, konungr, ef ek mæli rangt; ok því bregðr mér til
foreliris mins, at ek halda réttu máli fyrir hverjum manni ok
25 gera ek þar engi manna mun at«. Konungr var inn sami, ok
mýkðisk ekki hans skap viö slikar rœður. Fór Skopti heim.
K. 18. Ferö Finnz Skoptasonar
Siöan fór Finnr á konungs fund ok talaöi viö hann ok bað
konung þess, at hann skyldi låta þá feöga ná réttendum af þessu
30 máli. Konungr svarar styggt ok stutt. Pá mælti Finnr: »til
annars hugða ek af yðr, konungr, en þér munduö gera mik
lçgræning, þá er ek settumk i Kvalöinsey, er fáir vildu aörir
vinir yÖrir ok sçgöu, sem satt var, at þeir váru fram seldir, er
þar sátu, ok til dauöa dæmöir, ef Ingi konungr heföi eigi lyst
35 viö oss meira hçfÖingskap, en þú haföir fyrir oss sét, ok mun
þó mçrgum sýnask, sem vér bærim þaöan sviviröing, ef þat væri
nçkkurs vert«. Konungr skipaÖisk ekki viö slikar ræöur, ok
fór Finnr heim.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
