Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - VI. De unævntes saga - 55. Veslemøy lengtar. Av Arne Garborg
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Ho grev og putlar med bit og holk,
lio mor:
ho lagar mat tii sit slaattefolk,
ho mor..
A a var eg Breitle-Brit svart og svær,
som kvar ei kvilestund svalla fair
med ho mori
Ho gjeng paa tun i den stille gard,
ho mor,
med kvike sporv i sitt fotefar,
ho mor.
Aa, var eg sporven so glad og lett,
som hopp og dansar og sprett skvett
nin ho mor.
Ho likar soli paa skrukne kinn,
ho mor;
ho likar halvgula sval og linn,
ho mor;
Aa, var eg havgula frisk og fri,
eg skulde svala mi heile tid
um ho mor.
Men gikt ho fær som i ryggen fiyg,
ho mor,
naar vinden kald gjenom kjøken syg,
ho mor.
Aa var eg døri gamal og fæl,
eg tett meg stengde og livde vel
um ho mor.
Eg veit so vel kva ho tenkjer paa,
ho mor,
naar der ved gruva ho mødd maa staa,
ho mor.
So tidt ho gløymer sitt træl og mas
og stirer ut gjenom kjøkenglas, —
gjer ho mor,
it: skindsæk. — Hopp — lioppar. — Liva: verne, dække.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
