Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
heimatt til hytta der uppe paa Harltahaugen, landlauparen
du er!» — Der kom skulemeisteren. «Jau du Per ser ut!»
sa han. «Ja det hev han tataren der gjort, det!» svara
eg. «Eg baud han mat med meg, som eg plar gjera,
— og so flaug hah paa meg.» — «Gakk din veg!» skar
skulemeisteren i til han Nils, «og lat meg aldri sjaa deg
for augo meir!» Gutarne hadde slept lian, han tok luva
si i handi og skjangla burt etter vegen, bøygd i ryggen og
med lutande hovud.
Etter den dagen saag me lite til han Nils der i grendi.
Men me høyrde segja at han gjekk ikringum med posen i
den hi sokni.
So hovde det um eit bil at han Anton var i arbeid
burte paa Seim. Kjem det daa ein annan fant rekande.
«Nei — er det ikkje lian Anton? — Gudag, gudag! — er
du her?» sa han. Han Anton vart som han vart klumsa.
«Ja, eg kann helsa fraa Draian,» tok den andre i att, og
flirte. — Og snart sagt, ei stund seinare kom lensmannen
koyrande, skulde hava tak i tatarfylgjet. Han fortalde um
brev fraa Dramn, der han Anton hadde kona og tri born
paa fattigkassa; deim hadde han rømt ifraa, etter han fyrst
hadde stole. — Tataren var inkje aa finiia; men ho Birta
laut fylgja med lensmannen og vare sett i holet. Dei tvo
smaa-ungarne maatte bygdi taka seg av. Han Nils vart att
aaleine, uppe paa Harkahaugen; han meinte han skulde
greida seg sjølv, sa han. Hau dreiv mykje paa med
snare-veiding, tok rjupor og harar, som han seide til kræmaren,
og fekk litevetta til livemaate att i staden.
Vintren var hard og kald, med ovmykje snø.
Paaske-helgi kom so tidleg det aaret; det var endaa full
vinter-kjøld. Men langfredagen slo det um i ly-vér. Trei stod
kvite, larande av frynse-rim, og den eine tunge, dysjeblaa
skybolken etter den andre steig upp um Kaldafjell og seig
fram yver himmelen. Ut paa kvelden bar det til aa
aus-regna, som du skulde slege vatn i eit saald. «Det spørst
Hova: raake, hænde. — Klumsa: fjetret, mnal los. —
Snare-veiding: at fange dyr med snarer. — Ly-vér: mildveir. — Dysje
blaa: blaa med store avfarvede Hekker.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
