Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XVII. Robinson fangar gjeiter
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
102
greidde han dette og ; han lærde no som all
tid daa han hadde gjort ei heil mengd med
mistak. — Han laut stundom tenkja paa kor
gildt det skulde vore, um han no attaat alt
det andre hadde havt seg ei kona i huset.
Men xiet var ein gong noko som ikkje kunde
so vera.
Men so radt aaleine var han ikkje no
heller, naar han sat ved middagsbordet sitt.
Poll sat dey alltid framfyre han, og dei drøste
rett som det var nokre ord. Paa høgre sida
sat hunden; han for no til aa verta gamall
og skral, og han hadde aldri funne noko-slag
dyr her som han kunde øksla seg med ; han
var aaleine liksom husbonden.— Paa andre
sida hadde Robinson tvo fine kattar som sat
og venta paa aa faa sin part av maten. Men
dette Var ikkje dei tvo han ein gong hadde
havt med fraa skipet. Dei var for lenge sidan
slokna, og han hadde sjølv grave dei ned.
Men dei hadde fenge ungar med eit slag vill
kattar paa øyi, og tvo av dei var det han no
hadde i huset.
— Det var ein ting han ikkje kunde
gløyma eller slåa seg heilt til ro med; det
var at baaten hans skulde liggja til inkjes
paa den andre sida av øyi. Dei faararne
han hadde kome ut for paa den fyrste ferdi
tykte han ikkje var so store no lenger, og so
sette han seg ein dag fyre at han vilde av og
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
