Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Aasmund Olavson Vinje (1818–1870) - Af »Storegut« - Det stend age av kongens umbodsmenner - Storegut er med til kongen
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
392
Me tala til kongen i landsens navn,
so verd det vel betre dagar.
»Aa klaga fyr kongen er aldri skam,
fyr det skal eg trygt deg borge.
So visa me deg lyr kongen fram,
at karar her finst i Norge«.
Storegut er med til kongen.
(Af »Storegut«.)
So til kongen me for, og var elleve mann,
og han Kristian Lofthus var styraren, han.
Det var fram me laut føra den urett, me bar;
av di folket er barnet, og kongen er far.
Grjenom Sverge me for og med skreppa paa rygg.
Det var veg, som var lang; der var skog, som var
stygg.
Men me trygge for fram: der stod av oss ein kvekk!
So den vegen gjekk snart: det var gutar, som gjekk.
Me ein laks hadde med ifraa Tovdalens fjord.
Det var gut, som var feit og so ovende stor!
Det var skjenken, me hadde til kongen, han far.
Og han Storegut laksen i skreppa si bar.
Me til kongsgarden kom. Aa ja, der var vel gildt.
Og imot oss dei toko so framifraa snildt.
Der av folk kvar ein kroken i garden var full.
Og dei skein utav sylv, og dei gløste av gull.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
