Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Ov. Mel. 12, 642 seq. Quid me meminisse malorum
Cogis et obductos annis rescindere luctus?»
i. e. recordando renovare.
Florus 3, 23: ne vulnera curatione ipsa rescinderentur.
Rescinduntur ergo vulnera, quæ quavis de causa (non dubie
etiam ob internum ulcus) denuo aperiuntur et recrudescunt (bryde
op igjen). Cicero sæpe simili fere sensu verbo refricandi
usus est (vulnus, obductam cicatricem, desiderium et dolorem
refricare).
Oratia vero, quæ interdum sane media vox est (bona, mala
gratia), plerumque in bonam partem accipitur de mutua inter
duos amicitia; sed hoc loco, ut vulneri, cui in imagine
adaequatur, respondeat, intelligenda est: imminuta, læs3, distracta
gratia.
Hisce ergo de singulorum vocabulorum usu præmissis,
videamus, quomodo hunc locum explicarint interpretes.
Apparebit non dubie errorem de vera verborum construendorum
ratione, verborum ordine quodammodo adjutum, inde a veteribus
scholiastis propagatum obstitisse, quo minus sanus ex hoc loco
sensus erueretur. Nam qui interpretes locum explicare conati
sunt (complures enim prorsus silent), ii vocabula vicina (male
sarta, nequiquam coit), quod sane in promptu erat, iungentes,
dein in ipsa illa iunctura ofFenderunt et hærent, et id quidem
insta causa. Nam cum coire, ut supra ostendi, vulnus dicatur,
quod sanatur, vel quod appropinquantibus paulatim oris in
eo est, ut consanescat, id si vere fit, non potest nequiquam
(i. e. frustra) fieri; neque si vere coit vulnus, id male sartum
est (h. 1. consutum), neque sane eodem tempore rescinditur
(i. e. rumpitur, orae ejus inter se discedunt). Nequiquam coire
ergo vulnus non dici polest, si vera vocabulorum vis retinetur.
Quare ad id recurreruut veteres scholiastæ, lit nequiquam
contenderent h. 1. esse simplicem negationem (non); exemplis
tamen probari nequit, unquam eo sensu positum inveniri (cf.
contra Festum: nequiquam significare idem quod frustra
plurimis auctorum exemplis manifestum est). Mire et ridicule huc
illi pro exemplis allegant Virg. Æn. 2, 646 Et summi clypei
nequiquam umbone pependit; speciosius sane Virg. Æn. 12, 633:
et nunc nequiquam fallis dea, ubi tamen facile apparet, præsens
fallis dici de voluntate (conatu) fallendi. Id solum scholiastæ
recte intellexisse statuendi sunt, coire h. 1. idem esse ac
consanescere. Sed magis etiam mirandum est eos interpretes, qui
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
