Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
199 UAí TÍMATAL í ÍSLENDÍNGA SÖGUM.
til dala urfeu fyrst numin um þetta leyti efer jafnvel sífear. En
vfer höfum lílta sögur af mörgum, sem ekki komu til landsins
fyr, en á ofanverfeum dögum Hákonar Afealsteinsfóstra, efer um
daga Haraldar gráfeldar og jafnvel sífear, og urfeu þ<5 margir
þessara kyngöfgir hör á landi. En þessi dæmin eru þó fá hjá
hinuui, og hagga ekki þeim takmörkum, sem vör hyggjum afe setja
megi: afe laud-.var alnumife 910—920; en albygt 930.
En þau herufein, sem sí&ar voru numin, þá bar þar miklu örara
afe, þá var og siglíng sem mest til landsins, og leife kunnug, hvar
afe landi sem halda skyhli. Albygfeust þá hörufe á fám vetrum,
en fæstir nánui þá svo st<5r lönd, sem hinir fyrri, efea sumir
koniu mefe svo mikla fjölskyldu, afe þeir fengu jafnskj<5tt
full-skipafe á lond sín nærfellt, svo sem Aufer djúpaufega og Helgi
magri. þafe er aufevitafe, afe þafe var ekki fyr en laungu eptir
landnám, afe bæir næfei fullri tölu, og kemr þafe eklci þessu máli
vife. Nú þ<5 afe Austfirfeir virfeist afe blasa vife skipgengdinni af
hafi, |)á var þ<5 ekki svo, afe þar bæri menn fyrst í landsýn.
þjófeleifein lá sunnar, og þafe einkuni fyrst, mefean hafife var
mönn-um ókunnugt og menn höffeu geig af norferinu, þar scm
Dumbs-haf og Tröllabotnar tóku vife. þegar menn sigldu til Islands úr
Noregi liöffeu menn sufelæga stcfnu, og vanalegast var, afe menn
komu afe landi vife Reykjanes og höffeu þar fyrstu sýn af landinu,
og cr þafe hægt afe sjá, afe þá lá beinast vife afe sigla vestr um
landife; og svo var og, afe sunnan og vestan á landi urfeti öll htSrufe
fyr numin en norfean og austan. þafe er svo afe sjá, sem þeir
einir liafi í fyrstu farife norfer um landife, sem komust f sjóvolk
og hafvillur, sem scgir um Önund tröfót og ymsa afera. Höffeu
menn bcig af norferinu, og þótti dælla vife suferáttina afe eiga.
Því segir svo af Ilclga magra, afe hann Icitafei frötta vife þór,
hvar hann skyldi halda afe landi; þór vísafei honum, scm
nærri má gcta, á norferife, en ófagnafer mikill þótti skipverjum
hans þafe, afe hætta s&r þángafe á haustdegi, og spurfei Hrólfr
föfeur sinn, hvort liann mundi hlýfea þór, ef liann vísafei honum
á Dumbshaf. Eiga Eyfivfeíngar þ<5r þafe afe þakka, afe fjörferinn
’jygfeist afe því sinni, enda varfe sú raunin, afe þar var þór
heil-ráfer, því öll mcginhörufe voru þá numin vestanlands og sunnan,
en Ilelgi var ekki smáþægr, og þurfti afe liafa mikife undir. Annafe
dæmi má taka af Ingimundi gamla, scnt mestr var landnámsmafer
norfeanlands, annar en Ilelgi magri; liann kom afe landi ÍBorgar-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
