Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
180
Det er ikke i og for sig noget særegent for de
norske viser at virkeligheten ofte næsten umerkelig
glir over i det overnaturlige, og den magt som drager
de unges sind mot naturens hedenske vætter er uttrykt
fuldt saa sterkt i de danske som i norske viser. For
den saks skyld er alvheimens forlokkelse ikke særlig
fremhævet i visen om Liti Kjersti — de fleste op-
skrifter meddeler det bare som en kjendsgjerning at
hun er i bergkongens vold, i en av dem (Landstad B)
faar han hende endda bare i sin magt mot hendes
vilje, da han truer møens far med at «lata eld gjøn-
nom guldsmedgarden gå». Bare en av de viserne
som jeg kjender — den skjønne opskrift A. hos Land-
stad — gir noget av fortryllelsens stemning :
Liti Kersti hon var sig så litid eit viv.
Brönfolen rinder lett,
hon kånnad ki råde sit unge liv.
Hu deö regnar og ded blæs
for nordan vwnder fjøllo
djpt under hello
der leikar deå!
Vakrest og mest smittende synes jeg denne stem-
ning i de norske viser er fremtryllet i det vidunder-
lige visefragment «Dansen i bergi» — Landstad nr. 48:
2. Dei sat ivir bord og sender or$
med valle
han sa" han sill koma før hønsi gål.
Den jomfru gløymer eg alli!|’
EG Og som eg kom til dei vallbygde his,
dei spelaö munnhorpur og brende voxljés.
6. Eg glytte på dynni og såg meg derin,
der dansaö min kærast med løvengrå skinn.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
