Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sider ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
KJEMPETO 87
gjentorne gret, sume datt i uvit. Knut var reint ut
mannvond, naar han var paa den rallen. Ein etter
ein løynde seg ut, til stova var heiltupp tom, — det
var det Knut vilde, for det var eit «karsstykke».
Dansarhopen stod ute paa tune og freista aa
eggja kvarandre upp til aa taka honom; daa kom
Steinar.
«Kva er det for leven de held her daa?»
Torgrim Kjeftausa trengde seg fram.
«Jau,» sa han, «det er Vonde-Knut, som er
rispande galen!»
«So lyt eg inn aa halda styr paa bror daa!»
svara Steinar lognt og gjekk inn. Dei djervaste
vaaga seg til aa fylgja med. Knut hadde daa sleppt
hamaren og stod nettupp og vilde brjota upp døri
til kammerse, der mannen paa Møyhus hadde
stengt seg inne, for aa faa meir brennevin. Han bad
den vonde kløyva, hakka, steikja og brenna seg paa
det, at dersom mannen ikkje let upp, skulde han
mylja honom so smaa som sand. Steinar tok honom
i armen:
«Korleis er det du fer fram, bror?»
Knut snudde seg braatt. Det ljosna i andlite
paa honom.
«Saag du, koss dei flaug, Steinar? Dei flaug,
pinadausen, som skrubbeskræmde sauer»
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
