Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
IJii stolta rán, í vöðvum þín og blóði
Og lífsins kvöð og kjarni er það, að líða
Og kenna til í stormum sinna tíða.
Kg sit hér fangi llúinn svefni af,
Mér finst að nóttin kalli mig til vitna:
Hve andi tímans biýzt við hugans haf
Unz hofín stranda og ríkis-festar slitna.
A óp og stunur margra hjartna lilýða
í hljómi brimsins gegnum rökkur tíða.
1893
Dagsetur.
I.
Sit eg hátt i hlíðar-skeið
Hnígur sól við jökul-breið,
Rauðu leiftri roðar hún,
Reistum fjalla-kömbum á
Ljósra skýja léttan dún.
Litast hlíðin rökkurblá.
Aftanskinsins, skriðljós-kvik,
Skína austur spegil-blik.
Sléttan breiða bjarmar öll
Borðtlöt, víð og undan-höll.
Er sem hörfi — ef horft er á
Ilún úr sýn í fvlgsni djúp,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
