Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Og boðorðið heyrði ’ann 11111 kyrtil og kinn,
Og kenning 11111 sátlfýsi í manns-hjörtun inn
Og sann’ið með lömbum og Ijónum.
í musteri liafði ’ann svo meistarann liitt
Sem markaði bæjarins lét ekki fritt,
En hratt niður búðum og brakúnum frá —
Hann brosti að friðspektar stillingu þá,
Með viðtekin svik fyrir sjónum.
Og handhæg varð ritningin — réttlætið er,
Að reynast það öðrum sem kysirðu þér.
Slík orð báru meistara merkin.
— En tafðist ei hugsjón og þrá manns við það,
Að þreifa um sig áður en lagt er af stað ?
Og liafa ei þeir foringjar fram úr því náð
Sem flest liafa veitt oss en minst gátu þáð?
Hver óskastund verðfellir verkin.
Og liann hafði, til þess að stytta sér stund,
Oft stolist 11111 nætur á kennarans fund
En lafhræddur leynt með það farið.
Því kæmist það upp, misti umbótin hann
Úr öldunga-ráði — sinn lang-bezta mann!
Því gæti liann fjandskapinn friðað og vægt
Við frjálslyndi ofsótt og heiftræðum bægt,
Þá var líka mjög í það varið.
En það var svo indælt að vera þar við
Er vinirnir sátu í kveldskuggans frið’
Við vínið og bræðralags borðið,
Er tungan gat hreyft því á hjartanu lá
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
