Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Og gefiö mér bréf-dali tíu.
Sko, hann haföi »mannast«, og lands-siöinn lært!
Eg laföi ekki i honum né gal um hann kært.
En svo |)egar Gunnar aö lokunum lå
Og læknirinn baö mig aö vaka
F*á nóttina hinztu — I5vi hann væri frá,
Og hiin myndi yfir Jjaö taka.
— t*ví sótthitinn æstist en sefaöist ei —
Eg sár-kendi í brjósti um ’ann — Kvaö ekki nei.
Pví hafir |)ú vakaö hjá sjúkum, og séö
t*au sárindi er undan ei víkja,
En f)ér ekki solliö né sviöiö um geö,
Aö sjá engin råö til aö mÿkja:
f*aö sakar mig ekkert en sannar mér hitt,
Aö sé l)ó til kaidara bloö en er mitt.
Ef pekti eg bjargrseöis bongoöa lund
Eg bæôi ’ana er heyri f>au veinin:
Æ, gef {m mér, kærleikur, kröm hans um stund,
Aö hvila Jiau liöandi beinin —
En oftast nær lendir viö liö-veizlu Jiå,
Aö lagfæra koddann og vatns-dropa nå.
En vöku-nott sii varö mér J)ó ekki Jjå
Eins Jjreytandi og gert haföi von um.
Hann kveinkaöi ei vitund, en vakandi lå,
t*ví veikin tók råöiö frá honum,
Og hugnun mér var J)aö, sem vissi ’onum sveiö —
Sá ves’lingur haföi nú gleymt hvaö ’ann leiÖ.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
