Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Hún náttverðinn gesti og bóndanum bar
Úr búrinu — seinasta fiskinn.
Af mjólkinni bar hún þeim aleigu að,
Á örlæti þurfti ekki að hvetja.
En kúabús-nytjar á Kolbeinsstað,
Hvert kveld varð hún þannig að setja.
En gesturinn réðist þar óðara á,
Og ósigndum, borðhaldið viður.
Og ei þurfti langsýni, löggina að sjá,
Er lagði hann sleifina niður.
Svo jaxlar hann fiskinn. Og jafnt að því fer,
Sem járnbraut í landssjóðinn boðin.
Því styrtlur og hnakkann hann hændi að sér,
Að húsbónda þunnyldi og roðin.
Það tók ekki lengi þann tilþrifa-gest,
Að tína í það, sem var holur.
Svo vék hann að mötu-naut: “Býzt við sé bezt,
Eg beri upp erindið, Kolur”!
G a m 1 i:
Öll eru skrimsli hafs á hleri
Hérna út hjá Draugaskeri.
Tveir á kryppu klettsins, gætum
Karlvega þar hangt í sætum.
Leystu nú, Kolbeinn, kvæða-vandann!
Kveðstu þar á við skálda-fjandann.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
