Full resolution (TIFF) - On this page / på denna sida - Bandamanna saga
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has been proofread at least once.
(diff)
(history)
Denna sida har korrekturlästs minst en gång.
(skillnad)
(historik)
með föður sínum, þar til er hann var tólf vetra
gamall. Ófeigr var fálátr löngum við Odd ok
unni honum lítit. Sá orðrómr lagðist á, at engi
maðr þar í sveitum væri betr mannaðr enn Oddr.
Þat var einn dag, at Oddr kemr at máli við
föður sinn ok beiðir hann fjárframlaga — „ok
vil ek fara á brott heðan. Er á þá leið“, sagði
hann, „at þú leggr til mín litla sæmd; em ek
ok ekki nytsamlegr yðru ráði“. Ófeigr svarar:
„Ekki mun ek mikla tillögu veita þér, ór því
sem þú hefir til unnit; mun ek ok því næst
gera, ok muntu þá vita, hvert fullting þér er
at því“. Oddr sagði, at lítt mátti hann við þat
styðjast mega, ok skilja við þat talit. Annan
dag eftir tekr Oddr vað af þili ok öll veiðarfæri
ok tólf álnar vaðmáls. Hann gengr nú í brott
ok kveðr engan mann. Hann ferr út á Vatnsnes,
ok ræðst þar í sveit með vermönnum; þiggr
at þeim hagræði þau sem hann þarf nauðsynlegast
at láni ok leigu. Ok er þeir vissu ætt
hans góða, enn hann var vinsæll sjálfr, þá hætta
þeir til þess at eiga at honum. Kaupir hann
nú alt í skuld, ok er með þeim þau missari í
fiskiveri; ok er svá sagt, at þeira hlutr væri
beztr er í fangi váru með Oddi. Hann var þar
þrjá vetr ok þrjú sumur, ok var þá svá komit,
at hann hafði þá aftr goldit hverjum þat er
átti, enn þó hafði hann aflat sér góðs kaupeyris.
Aldri vitjaði hann föður síns, ok svá láta þeir
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
