Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
Veslevangen, stova mi uppmed Strålsjøen i
Alvdal. Det er arv frå gamle Ingerid som var
fødd i den stova og livde der i 80 år.
Men ikkje var eg mindre glad i den gode
gåseduns-dyna Anne breidde yvi meg um
kvel-dane. Av garden var alt kome og sjølv hadde
Anne med hand og hovud vore med å skapa
det.
Alle hus hev andlit, og Diesen hadde eit som
mest var berre store stirande augo. Tvo tette
rader med høge, smale vindaugo vende mot
Akersvika og når soli spela i dei um kvelden vart
Diesen til kongsgarden i alle eventyr.
Kjaeraste flekken på garden var kanskje tilsist
den gamle kirseberhagen, smia — eller kanskje
det var "bastugu". Det vesle gamle
tømmerhuse var allvisst so lågt, at eg kunde sitja på det
blomerike torvtake og ta dei store svarte beri i
næraste tree. Frå skigarden var det lett å klyve
upp i dette paradise, som so vedunderleg var
laga akkurat åt meg.
Mor hadde fortalt, at far eingong hadde tvo
livande raudrevar i bur i Saastadhagen, og no
bad eg Anne um å "ta inn to rever" som kunde
bu i hagen min. Men då sa Anne fysch! Slikt
var dyrplåging, sa ho. Det var fyrste gongen eg
høyrde det orde og eg hugsa det.
Eg veit ikkje um det var eit serskilt slag kir-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
