Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
60
raaka Kammeratar. Hellest lagde han med Gleda
Merke til, at gamle Ole Johannes liksom hadde komet
seg. Ny By kjerra hadde han raadt seg til, som ikkje
var so reint stygg, og det, som meir var: han kom
strj ukande til Byen i kvit Halskrage og Klædestrøya.
Maren derimot, ho var den same, som ho hadde voret.
Ho var nok for gamall til aa læra nokon ny Skikk.
Ja ho likad ikkje eingong, at Ole Johannes fjelgad
seg upp. Den andre Gongen, dei var i Byen, sette
ho seg til aa syta og jamra for Daniel reint av Naudi
um, kor rart Ole Johannes tok seg upp i seinare Tid.
Han vilde liksom vera nokot meir enn han hadde
voret, no, daa han hadde ein Son i Byen paa
Latinskulen. Ikkje hadde han den Arbeidshugen helder
som fyrr, men gjekk mykje og strauk ned paa Neset
elder ut i Bygdi og hadde gode Dagar. Heime vilde
han og liva godt, kjøpte heim fint Braud og Kaffi,
og løyste Avisur, som han sat og las i heile halve
Ykteme; Brennevin hadde han og i Huset no, som
han ikkje hadde havt paa mange Aar. —Brennevin?
— Ja; um der kom eit Menneskje! Det skulde vera
so gildt alt no, maa vita. Maren kunde ikkje
forstaa, kor det skulde bera av. Men Daniel likad i
Grunnen dette. Og til Mor si sagde han, at det var
visst ikkje faarlegt. Han Far visste nok, kva han
gjorde; ho skulde ikkje syta for det. Han hadde
kanskje, naar alt kom ihop, betre Raad enn nokon
visste. Aa Gud betre oss for Raadi, sutrad Maren;
det var nok laante Pengar, han flaut paa no. Ja det
var vel ikkje so visst, meinte Daniel; ein skulde ikkje
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
