Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
61
tru ein Bonde lenger enn til Tennerne i slike Ting;
han gjekk ofta og bar paa Ting, som ingen kunde
drøyma um. Maren saag paa Son sin, slog so Augo
ned att og sukk ad. Ho forstod, at ho nok ikkje fekk
nokor Hjelp her. —
Daa Daniel var heime i Joli, fekk han sjølv
sjaa, at Huset var komet paa ein ny Fot. Og glad
var han. Der var Framandfolk i Huset, som skulde
sjaa »Studenten«, og alle livde godt, og der var stor
Høgtid. Daniel maatte lesa Tysk og Latin for dei
Framande, og han saag, kor kry Gamlingen vart,
naar dei roste Guten og undrast paa alt det han
kunde. Men Lias, den Slampen, gjekk ikring so sur
og tver, som han skulde vera ovundsam paa Bror sin.
Her paa Bondebygdi kjende’ Daniel seg fin Gut,
og han viste seg fram kor han’ kunde, helst naar
han hadde Von um, at Inga Holm kunde koma til
aa sjaa han. Tala til henne tenkte han ikkje paa;
men han viste seg fram, og naar han trudde ho saag
paa han, so gjorde han seg so karsleg og strak som
han var god til. Og so glytte han burtpaa henne
som ho der sat, bøygd og bljug, søt som ein sæl
Draum, med Helg yver seg som ei Brur paa ein
Brudlaupsmorgon, og han bad til Vaarherre um, at
ho maatte lika han. —
Tidi fraa Jol til Vaaren drog seg uendeleg seint.
Han vart so leid av Lesningi, at han stundom tenkte
paa aa fuska; men han kunde ikkje. Han hadde
ikkje Laget. Og han kunde ikkje gjera det med so
rolegt Samvit som Bygutarne. Skulde han prøva,
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
