Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
maatte han tenkja paa aa faa seg eit nytt Laan.
Det var ikkje greielt. Ole Johannes hadde tenkt, at
100 Dalar aldri kunde faa Ende; men naar ein foor
for flust fram, so —. Daniel vreid seg. Det var daa
ei æveleg Straff med desse Pengarne.
Men han trøystad seg med, at no hadde Gamlen
drivet det so vidt, at han ikkje kunde slutta. Og
kva gjorde det i Grunnen, um han tok eit nytt Laan?
Garden var visst stor nok til aa bera baade det og
meir.
Likevæl heldt han seg litt unda for Ear sin.
Han var rædd, at denne og vilde snakka um Pengar.
Ole Johannes mistydde dette og trudde paa sin Maate,
at det var Storkarsgrillurne, som var ute att. Og
dette var so mykje meir harmelegt, fordi Ole
Johannes ikkje lenger heldt seg for nokon reint simpel
Bonde. Han hadde kostat Pengar paa aa koma seg
litt upp, so Son hans ikkje skulde turva skjemmast
av Ear sin. Ein Dag kom han med det. Daniel
svarad so snildt han kunde, at det hadde aldri voret
hans Tanke, slikt. Men Gamlingen meinte, at det
var greidt aa sjaa, kva Tanken var. Og han totte
ikkje han hadde Grunn til aa venta slikt no, sagde
han. Han hadde visst gjort alt det han kunde; og
fordi um Daniel no tottest vera Storkar, so fekk
han daa ikkje gløyma, kven det var, som laut svida
for det. Dette kunde Daniel ikkje tola aa høyra. Han
svarad, at han visste ikkje, kva slikt Snakk skulde
svara fyre; so snart han fekk Embætte, so skulde
snart dei Pengarne vera greidde, og dermed var det
Cr a r b o r g: Bondestudentar. 5
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
