Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - III.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
73
Mann i visse Maatar, endaa han ikkje heldt med
Jaabæk; — der var dei, som tvilad paa, um Grosserar
Helle var so rik som han staakad til; men det tvilad
ikkje Tarald paa. Og so gamle Finsen. Han hadde
hjelpt ein slik Gut fyrr, han; rigtignok var det ein,
som vilde paa Missjonsskulen; men kanskje gjekk
han med her og. Tarald Ruste køyrde tilslutt til
Byen og talad med desse Mennerne. Og det gjekk
godt. Grosserar Helle sagde Ja paa fyrste Ordet.
Finsen var seigare; for han hadde lovat Vaarherre,
sagde han, at han vilde bruka alt det, han kunde
avsjaa, til Sulu-Missjonen. Men tilslutt gav han seg.
Kanskje Vaarherre kunde bøygja Hjartat hjaa denne
Bondeguten slik, at han og vart Missjonær eingong.
Ein fekk setja alt i Herrens Haånd; hans Vegjer var
ikkje vaare Vegjer. Og so vart daa desse tri
Mennerne, Jaabækianaren, Grosseraren og Sulumissjonisten,
samstellte um, at dei skulde hjelpa Daniel Sørbraut
fram til Student-Eksamen. Tilslutt foreslog Helle,
at dei skulde senda Guten til Kristiania, paa
Fabrikken, for aa faa han »ferdig i ein Fart« ; det var
baade billegare og betre, ,sagde han, og so hadde
Jonas Didriksen paa Neset gjort med sin Bon, han
Peter. Dette gjekk dei andre daa tilslutt med paa.
So kom Tarald Ruste ein Kveld køyrande til
Sørbraut, kry som ein Konge og blid som Smør i
Sol, fordi han hadde gjort dette store Verket, og
fordi han kunde koma til Gards med slikt eit
Fagnad-Bod. Og vælkomen vart han. Heile Huset kom aa
Ende; Daniel lo, Maren kokad Kaffi, Judith gjekk
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
