Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - X.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_254_
han paa Spaserturarne hans. Daniel kunde ikkje
annat enn finna det staut, at ei so fin Dame heldt
Lag med han; men det hadde voret væl so gildt,
dersom ho hadde voret fagrare. Frøken Hanna var,
liksom Far sin og Bror sin, storbygd og i godt
Hold, men bleik i Hudi; Andlitet var stort, Haaret
ljost, Augo rolege og late. Daniel gissad paa, at ho
kunde vera 28 Aar; finaste Ungdomsblomen var burte;
Huldresløret, Draumen, Trolldomen, det, som ingen
kann utsegja, — det var der ikkje; han kunde tala
med henne so mykje han vilde, men var like kald.
Hadde ikkje dette voret, so kunde han kanskje
komet til aa kjenna seg heime paa Steinsrud.
Eit Par Kveldar um Vika var det Whist og
Toddy; men aldri meir enn eit Glas, og aldri lenger
enn til Klokka ti. Ender og daa var Lensmannen
der, stundom sjølve Presten. Morosamt var der aldri.
Og naar Proprietæren Gong etter Gong sat og lagde
ut um, kor vigtigt det var aa vera »sjølvstendige
so ein ikkje leet seg driva av kvar Lærdoms Vind
elder lokka av kvar Ordmakar, — so vart Daniel
stundom rædd, at Propietæren meinte dette paa honom.
For Daniel hadde ikkje voret sjølvstendig. Han
visste det no. Han hadde havt det ir ed aa meina
som dei, han mest var i Lag med, og naar han hadde
høyrt ei Meining framsett med Fynd, so hadde han
teket den god og gløymt det, han fyrr trudde. Meir
enn ein Gong hadde han høyrt Folk snakka um, at
ein skulde hava »sjølvstendige Meiningar«; men han
hadde aldri rett lagt Merke til det. Han var heiman-
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
