Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XIII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_315_
furet, veirbidt over Våndet
med de tusind Hjem!«
Daniel sat og lydde paa Songen og undrast paa,
nm dei der inne elskad Fedrelandet slik som dei
skreik til. Men hellest var det minst fyre aa elska
Fedrelandet for dei, som hadde det godt. —
Litt lenger utpaa Kvelden kom han i Lag med
Strand og nokre andre; ein av desse hadde ei
Konjak-flaska med seg, og so fekk Daniel kvessa Punsen
sin. Det hjelpte godt. Men Strand gjorde Narr av
Daniels »nye Menneske« og hadde lært seg til med
ein Maate aa tala paa, halvt skjemtande og halvt
spottande, som Daniel ikkje kunde lika. Ein var aldri
stød um, anten han meinte det paa vondt elder godt;
det var ein Bondestorsnut, mykje verre enn front;
urbana. Av dei andre lagde Daniel mest Merke til
ein feit, bleik, vaarklædd Fyr med ljost, rikt Haar,
taksteinsraudt Skjegg og store Brillur; det var han,
som hadde Konjakflaska med seg, og Namnet hans
var Olai Juberg; det skulde altso vera han, som
Haugum hadde sagt var so øydelagd? Det maatte vera
nokot stort Tøv. So var der ein halvgamall ein, som
vart præsenterad som »Cand. Jilos. Eleaser Karelius
Manassesen Stormyrhals, almindelig kaldet Karl
Magnus«, ein svart-smusken, mager, ivrig Kar; fraa dei
gruve Akslerne skaut Hals og Hovud seg fram som
paa ein Fugl; den fjorde i Laget var ein ung Russ,
Aslak Mogjen fraa Telemark, som var kanskje den
fagraste Guten, Daniel enno hadde set, men som ein
like væl kunde sjaa var Bonde. Daniel undrast lengje
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
