Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XIII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_343_
Vaarherre hadde steilt alting væl. Naar han
saag attende paa Livet sitt no, forstod han Meiningi
med alt og saag tydeleg Guds Styring i kvar
Tilburd. Det einaste han ikkje skynad rett, var den
Haud’en til Artium; men den tilgav han Vaarherre;
Umvendingshistoria si sprang han yver. —
Rud og Haugum og den Flokken, dei fekk segja
kva dei vilde. Han hadde so gode Folk paa si Sida no,
at han ikkje var rædd. Han vilde helder hava med
seg heile det store upplyste Samfund enn ein Flokk
pengelause Idealistar; og han var friare no, naar han
heilt fekk fylgja si naturlege Trong til aa bøygja seg
loyalt og mjukt for all Autoritet, enn han var, daa
han var med og reiv ned paa Autoriteten. Det var
sannt, som Professoren sagde: ein naadde ikkje sann
Fridom ved aa raada seg sjølv, men ved aa bøygja
seg sjølv, bøygja seg heilt og audmjukt. —
Han var bergad. Um nokre Aar vilde han vera
komen inn i den Pyramiden av Glans og Høgd, som
han altid hadde drøymt um, og som var det
høgste i Landet; og daa kunde han med Sanning segja,
at han hadde naatt sitt Ideal. Han visste knapt
nokon Ting, som kunde vera gildare enn aa sitja paa
ein gamall Prestegard og vera Herre yver Bønder.
Og daa skulde han læra Folket aa arbeida, arbeida . . .
Han hadde vondt av den Ungdomen, som gjekk her
og dreiv og kastad seg burt i Stræv for ville og lause
»Idear«, som aldri i Verdi kunde skaffa sine Folk
annat enn slitne Frakkar og brotne Voner. Men dei
Skraalhalsarne, som gjekk og forførde Ungdomen, og
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
