Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - XIII.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
_344_
reiv ned paa alt, og ikkje var fornøgde med nokon
Ting, dei kjende han at han hat ad. Kva var det
dei vilde for nokot? Var ikkje Samfundet so godt
steilt som ein kunde ynskja og venta? — Han rette
seg upp og saag seg ikring. Hm, der var dei igjen,
desse Snobbarne, desse Sviskeprinsarne, som gjekk og
glodde paa Folk og flirde . . . Pokkeren maatte vita,
kva dei hadde aa flira av. Med ein Gong gjekk det
som ein Styng igjenom han: der kom ei, som var so
lik Inga Holm. Aa Gud, Inga Holm. At han ikkje
hadde skrivet til henne fyrst. Han forstod det ikkje.
Ho, som var so ung og so søt, ho, som hadde voret
liksom Draumen i hans Ungdom, Draumen, Huldri
. . . Nei, han maatte ikkje tenkja paa slikt. Han
hadde ikkje Lov til det no. Men ein Ting fekk han
Hug til —: han vilde kjøpa Asbjørnsens
Huldre-Eventyr . . .
— So mange fagre Møyar. Some unge og spede
som ein sprettande Blom, andre rike og fulle som
Svanur . . . Men no hadde han Pengar. No vilde
han liva eit Par glade Studenteraar; — Vaarherre
tilgav nok det, og andre turvte ikkje vita um det.
Hanna, ho var vaksi og klok; ho vilde ikkje krevja
meir av han enn rimelegt; han fekk skriva til henne
so ofta han kunde; ho fekk vera glad ho vart gift.
Han skulde nok koma til aa halda av henne. Den
som berre var yver det fyrste Møtet . . .
Det var ein underleg Ting aa vera trulovad.
Han var liksom ein annan Mann no. Det var dei,
som hadde Krav paa han, som aatte han . . . Men
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
