Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
260-
at de to søstre, malerkunsten og musikken, som var blit
rikere gift ved at sætte bo i utlandet, av og til kom hjem
for at gi sine fattigere søskende en haandsrækning. Vor
første store maler, Johan Christian Dahl, hadde ivret
for de norske stavkirkers bevarelse og for gjenreisning
av Trondhjems domkirke og Haakonshallen i Bergen.1
Og nu kom vor første berømte musiker, Ole Bull, og
tændte troen paa en norsk scenekunst og et norsk drama.
Ved den scene, som han oprettet, fik jo først Ibsen og
snart efter Bjørnson som sceneledere det første intime
kjendskap til alle teaterteknikkens hemmeligheter. Og fra
Bergen og Bergens teater kom det ene efter det andet av
de genier og talenter, som skulde erobre Christiania teater
for den nye norske kunst.
Foruden Ole Bulls teater i Bergen var vel ogsaa de av
Chr. Tønsberg utgivne illustrerte verker over norsk natur
og folkeliv en følge av de utvandrede kunstneres besøk i
1848—49. «Bondeliv i Norge», med billeder av Tide*
mand og tekst av A. Munch, utkom i 1851 og 1852. I 1852
kom ogsaa de farvelagte billeder av «Norske national*
dragter». I samme aar kom fremdeles «En fjeldbygd»
av Østgaard og den anden, forøkede utgave av Asbjørn*
sens og Moes før nævnte «Norske folkeeventyr».
Men dertil kom netop i 1852 — det aar, da Bjørnson blev
student — tre verker, som var skikket til at styrke troen paa
den nynorske kulturs fremtid: Henrik Wergelands
samlede skrifter blev trykt fra 1852 til 1857 i ni store
bind, med Hartvig Lassen som utgiver, paa Chr. Tønsbergs
forlag. Det føltes av unge studenter som Bjørnson og J.
E. Sars som en national rigdom. Og den tredje av de tre
vældige genier fra Wergelandstiden (Abel, Wergeland og
P.A.Munch) begyndte ved utgangen av 1851 at utgi
sit store verk over «Det norske folks historie»
(1852—59, 6 bind, hvorav flere dobbeltbind, paa tilsammen
mellem 6000 og 7000 sider). Dertil kom i 1852-1853,
Landstads store utgave av Norske folkeviser,
som blev av ikke liten betydning baade for Bjørnsons og
Ibsens digtning.
Vi ser allerede herav, at vor nationale menneskedigtning
blev født under enestaaende konstellation av nye norske
kulturfrembringelser.
’ Se Andreas Auberts fortrinlige verk: Professor Dahl. Et
stykke af aarhundredets kunst* og kulturhistorie.
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
