Full resolution (JPEG) - On this page / på denna sida - Sidor ...
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
Below is the raw OCR text
from the above scanned image.
Do you see an error? Proofread the page now!
Här nedan syns maskintolkade texten från faksimilbilden ovan.
Ser du något fel? Korrekturläs sidan nu!
This page has never been proofread. / Denna sida har aldrig korrekturlästs.
8?
Hárskógi« er þar á móti eins. Seinni vísan (»Ein sat hún úti«) hefur aldrei
verið prentuð. — I2) Ur Hóraz (grimmur tígris eða getúlskt ljón).— m.) = Nu
rinder Solen op i Østerlide o. s. frv. — n) Bagsværd, upp á land í nánd viö
Lyngby. — o) Lilleröd og Lynge fyrir neðan Holte. — p) = Terkelskov, þar í
nánd við. — r) = Lyngby og Ordrup, nokkuru fyrir norðan Khöfn; rjett við
Lyngby er Fredriksdal og Jægersborg. — s) Mun vera Ari á Flugumýri; hann »lá
i tjaldi í Dyrehaven og hafði þar jafnvel einhverjar veitingar. Hann bjó til mjög
góða bifur« (Páll Melsteð).
Þó að þessi ferðasaga muni ekki þykja stórum merkileg, þótti þó ekki
áhorfsmál að álíta hana prenttæka. Hún er smáganiansöm og lýsir Jónasi
all-vel að mörgu; þótt hún sje ekki meiri, má segja, að beztu eiginlegleikar hans
komi þar fram; meðaumkvun hans og viðkvæmni birtist svo vel í hinni stuttu
athugasemd hans um vegabæturnar og bændurna. Spaug hans og græskulaus
fyndni er þar alstaðar öðru hverju. Og ekki skulu menn furða sig á, þótt þar
sjáist og tilfinningar fyrir kvennlegri fegurð og atgjörvi. — En ekki sízt skýrir
sagan visurnar, er áður gåt um og annars eru óskiljandi, og einkum, hver þessi
»Salthólmsferð« í raun og veru var. »Pað sögubrot er algjörlega týnt« stendur
í athugasemdunum (bls. 395 íútg.); þessi orð detta nú ur sögunni. »Salthólms
ferðin« er i safni Konráðs Gislasonar í Árnasafni; er hún prentuð hjer með
611-um ummerkjum, nema að nokkur orð eru prentuð með grisku letri. Einstöku
skýringar hefur Bogi Melsteð útvegað mjer hjá Páli frænda sínum.
Khöih i janúarm. 1897.
Finnur Jonsson.
Einar Jonsson: Refsidómurinn.
Flestir af lesendum »Eimreiðarinnar« rauna líklegast eptit litla drengn
um, sem lá á knjánum, fórnandi höndum, og var aö biðjast fyrir
(EIMR. I. 38); það var frumsmíö Einars myndhöggvara Jónssonar. Hjer
birtist önnur mynd eptir sama mann — Refsidómurinn.
Virðum fyrst fyrir okkur andlitið á manni þeim, sem hjer hefur
orðið fyrir »ofreiði guðanna«. — Andlitið er harðýðgislegt og
hreysti-legt, pað lýsir frábæru sálarþreki og óbifanlegri viljafestu og ber það með
sjer, að maðurinn hefur aldrei látið af sínum málsstað. Hann hefur
pess vegna verið merkismaður sinnar tíðar og haldið fána hennar fram
í fylkingarbroddi; en nú er merkisstöng hans höggvin sundar og hann
sviptur merkinu. Hvernig vikur þessu við? Hann hefur eflaust lengi
fylgt merkinu dyggilega fram og unnið málsstaö sínum með ósjerplægni,
en svo hefur móða fallið á hinn fægða skjöld hans, og hann hefur hulið
sig skýlu yfirvarps og yfirdrepsskapar, en samt sem áður hefur hann
ætlað sjer þá dul að halda áfram með að vera forvigismaður samtiðar
sinnar. Pá hefur refsinornin komið yfir hann, sem reiðarslag úr
heið-ríkju. Hún hefur dregið slæðu þá, sem hann hefur hulið sig í, undan
honum, brugðið henni um knje sjer og þannig fellt hann á hans eigin
<< prev. page << föreg. sida << >> nästa sida >> next page >>
